 |
| by Jolanta Wawrzonek |
Czasami nasze zaangażowanie w życie, w codzienność, skutkuje brakiem dystansu do siebie i okoliczności. W skrajnych przypadkach owocuje nawet nieumiejętnością oddzielenia stanu swoich okoliczności od stanu swojego wnętrza, a przecież okoliczności naszego życia nie określają tego, kim naprawdę jesteśmy. Aby żyć zdrowiej i sensowniej, musimy ćwiczyć w sobie umiejętność nabierania perspektywy.
Perspektywa to spojrzenie z oddalenia, spoza zasłony okoliczności czy swoich wewnętrznych stanów - to umiejętność obserwacji siebie, obserwacji z boku.
Jeśli nauczysz się być obserwatorem swojego życia, a nie tylko uczestnikiem, nauczysz się mieć do wielu rzeczy zdrowy dystans, zobaczysz też, że utożsamiasz się z wieloma rzeczami, które wcale nie są tak ważne a nawet mogą okazać się fikcją.
Jak nabierać perspektywy? Trzeba zrobić z tego nawyk. Jedną z metod jest praktykowanie czasu ciszy i autorefleksji. Wystarczy w ciągu dnia zatrzymać się na pięć minut i przestać robić cokolwiek - posiedzieć w ciszy i przyjrzeć się swojemu wnętrzu. Być. Obserwować. Trwać.
Pięć minut codziennej autorefleksji sprawi, iż nabierzemy dystansu, uspokoimy się i uprościmy nasze reakcje na różnorodne bodźce. Pojawi się w nas nowa perspektywa. Proste ćwiczenie dystansu może okazać się niesamowitym źródłem rozwoju w naszym życiu.